Vorig jaar werd ik door twee studenten benaderd voor hulp bij hun Nederlandse taal. Ze vroegen me netjes over betaling en natuurlijk kon ik ze mijn consultantstarief niet aansmeren. Ik vroeg de ene student om ice cream en voor mijn geweten vroeg ik de ander om fruit. Vol enthousiasme stak ik vele uren in het verbeteren van hun Nederlandse taal. Het was best intensief, maar ik deed het graag. Ik kan me zelf herinneren hoeveel mensen mij vroeger te hulp hadden geschoten met mijn onhandige Nederlandse zinsconstructies.
De volgende dag, kwamen dankbare ouders van de ene student met ice cream aanzetten. Ik vond het geweldig dat ze zo hun best hadden gedaan. De andere student had me vriendelijk bedankt en zei dat ze niet was vergeten om fruit te kopen. En zo werd ik elke keer weer door de studenten benaderd en hielp ik graag mee. Aan de fruitbelofte werd echter nooit voldaan. Ik koop wekelijks fruit, maar toch zat de fruitbelofte me dwars. Het ging mij namelijk om het gebaar.
Toen de andere studente me weer benaderde, besloot ik om eerlijk te zeggen, dat ik er moeite mee had. De onbenullige fruitbelofte leek ineens op een gigantisch probleem. Ze wilde eigenlijk een duurder cadeau bij Bed Bath and Bodyworks kopen, maar had daar onvoldoende geld voor. Hierdoor werd de belofte steeds uitgesteld. Ik legde haar toen de essentie van het gebaar uit. Het hoeft niet altijd groot en duur te zijn, maar het gaat juist om de moeite.
We onderschatten het belang van beloftes. Al te vaak houden ouders zich niet aan beloftes van hun kinderen. Want als je rapport goed is, krijg je dit en dat…. en toch vergeten ouders al gauw hun beloftes. De loodgieter die in de middag belooft langs te komen en daarna gewoon je telefoon niet meer opneemt. Talloze huwelijken die eindigen in een echtscheiding, door de niet nagekomen beloftes. Man en vrouw beloven elkaar keurig trouw te zijn, maar kunnen moeilijk met de dagelijkse verleidingen omgaan. Want we vragen ons zelden af of onze beloftes wel realistisch zijn.
Het is nou eenmaal makkelijk en prettig om beloftes te maken en de ander hoop te geven.
In de politiek heb ik door de jaren heen denderende beloftes gehoord. Tijdens elke verkiezingscampagne krijgen we weer hoop, want nu komt er echt verandering. Ik heb zoveel fantastische regeerprogramma’s gezien. Indrukwekkende plannen van de overheid gelezen. Maar weinig beloftes zijn er werkelijk nagekomen. En dit breekt het vertrouwen van de burger en maakt hen steeds cynischer.
Want de realiteit is eenmaal anders, dan we graag willen geloven. Want de Curaçaose economie zal niet in een paar seconde herstellen. En de werkgelegenheid groeit ook niet in een oogwenk. En nee, het is spijtig maar de onderstandsuitkering zal waarschijnlijk nog een tijdje onmenselijk laag blijven. Er bestaan nou eenmaal geen helden die met hun toverstok Curaçao weer geweldig kunnen maken.
En om weer terug te komen op beloftes. Er is ook helemaal niets mis hiermee, want belofte geeft hoop en kracht. Maar ook voor de politiek geldt dat de belofte niet groot en geweldig hoeft te zijn. Met concrete en haalbare stappen komen we er ook wel. Belangrijk is dat ze realistisch zijn, zodat je de ander werkelijk vertrouwen geeft, dat het inderdaad anders kan. Want het leven is namelijk vrij simpel.
Ik hoef dan ook geen duur cadeau van Bath and Body Works. Geef me gewoon simpel twee appels en een banaan en dan vertrouw ik je en ben ik bereid om voor je door het vuur te gaan.