Ik was het zat als directeur bij de overheidsstichting Fundashon Marshe. Het idee kwam op een vrijdagavond in mij op, na een zeer teleurstellende ontmoeting met het Ministerie van Economische Ontwikkeling en de toenmalige Minister. Deze meeting was eigenlijk meer de druppel die de emmer deed overlopen, na de zoveelste obstakels van dit werk. En de week erop lag mijn brief bij de Raad van Commissaris. Het was zo stoer om zonder twijfel en angst weg te stappen uit een functie met zoveel verantwoordelijkheid. Een stichting zonder geld voortslepen uit een situatie, die 20 jaar was scheef gegroeid, was een ondankbare slopende baan. Het was een onvergetelijk en bevrijdend moment, maar het had ook zijn gevolgen!
Verbaasd was ik over de reactie van mijn omgeving. Met grote ogen keken vrienden me aan: hoezo zomaar opstappen? Wat ga je doen? Heb je al een andere baan? En je hypotheek dan? En hoewel ik van binnen benauwd en angstig werd, antwoorde ik met een façade van vertrouwen: we zien het wel en het komt heus wel goed. Het publiek was niet overtuigd en hun vrees voor mijn ondoordachte beslissing, leidde tot medelijden en oprechte wens dat ik weer een nieuwe baan zou vinden. Met een relaxte glimlach deed ik dan ook braaf mee en durfde ik niet te vertellen, dat ik eigenlijk het avontuur als entrepreneur zou aangaan.
Want ik wist het inmiddels al: het entrepeneursleven klinkt soms veel mooier dan het is. Vaak romantiseren we het begrip door ons alleen te richten op het succesvolle resultaat en niet de weg ernaar toe. Want mijn introductie tot het entrepreneursleven stonden in het teken van loslaten. Loslaten van de betekenis van maandag van 8 tot 5. Thank God is Friday was niet meer van toepassing. En dat was raar en verwarrend! In de ochtenduren naar de sportschool rijden, terwijl de rest van het eiland op en top gekleed naar hun werk reed. Het was letterlijk tegen de stroom in rijden en dat maakte me grillig. Dit in tegenstelling tot mijn voorgaande leven op automatische piloot dat me rust en comfort gaf.
- Om 8:00 op kantoor zijn, stond voor structuur.
- De invulling van mijn jaarlijkse 25 vakantiedagen gaf mij een sense van controle.
- De voorspelbaarheid van het bovengemiddelde salaris op de 25e van de maand, maakte mij als vrouw zogenaamd succesvol.
En toen ontdekte ik mijn grootste geheim, mijn comfortabele voorspelbare leven was mijn religie. De katholieke kerk is van weinig invloed op mijn dagelijks leven en ik dacht niet meer aan religie verbonden te zijn. Met een bepaalde arrogantie keek ik neer op de volgers van de Pinkstergemeente, Adventisten of Jehova Getuige, want zij waren instabiel en hadden die invulling waarschijnlijk hard nodig. En ondertussen besefte ik niet dat ik de religie van stabiliteit aan het belijden was. De stabiliteit van een vaste baan, het huwelijk, de toekomst van je kinderen, een eigen woning en het plannen van de jaarlijkse vakantie.
We beschouwen al deze concepten als heilig en geloven dat we niet zonder ze kunnen. Een leven op automatische piloot met de verwachting van een betere toekomst. En we dragen onze studielening en hypotheek als het kruis van Jezus Christus. Want in het hiernamaals, is dat huis met die hypotheek ooit van ons. De pensioenleeftijd staat voor het hiernamaals, want dan is er eindelijk vrijheid om te genieten van het leven. En ondertussen proberen we het leven op aarde vol te houden.
Uit onderzoek naar geluk blijkt dat maar 10% van ons geluk bepaald wordt door onze leefomstandigheden: zoals inkomen, opleiding, leeftijd, het huwelijk en woonruimte. Dit klinkt best vreemd, aangezien wij zoveel belang hechten aan deze aspecten. Inmiddels besef ik dit ook en ben ik eindelijk afgestapt van de religie van stabiliteit. Ik wacht niet meer op mijn pensioen en durf nu echt in het moment te leven, zonder zorgen over de toekomst. In het loslaten van mijn religie heb ik de essentie van het leven ontdekt. Ik besef nu meer dat het leven op aarde tijdelijk is en materiële constructies, deze realiteit niet veranderen. Want leven zonder zekerheid is een kunst en hierin vind je daadwerkelijk creativiteit, spontaniteit, levenslust en geluk.
If you concentrate always on the present, you’ll be a happy man. You’ll see that there is life in the desert, that there are stars in the heavens…Life will be a party for you, a grand festival, because life is the moment we’re living right now.
― Paulo Coelho, The Alchemist